κοντακωτός

-ή, -ό

1. εφοδιασμένος με κοντάκι

2. το ουδ. ως ουσ. το κοντακωτό(ν)

ναυτ. παλαιότερος τύπος πυροβόλου στο οποίο η σκόπευση γινόταν με τη βοήθεια κοντακίου που ήταν προσαρμοσμένο σ' αυτό.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κοντάκι. Η λ. μαρτυρείται από το 1858 στο Ονοματολόγιον ναυτικόν].